Arnold Schwarzenegger Görsel-işitsel kariyerini neredeyse tamamen sinemaya odaklamıştı. Küçük ekrana ara sıra “Tales from the Crypt” veya “Two and a Half Men” gibi başlıklarla girdiği doğru, ancak ilk başarısı 2021’de “Superhero Kindergarten”ın tekrarlanan prömiyeriyle geldi. televizyonda rol. Orada tabii ki sesini sadece ana karaktere ödünç verdi. “FUBAR”aksiyon komedisi, Netflix 25 Mayıs Perşembe günü prömiyer, etkinliğin mutlak kahramanıdır.
O sırada aktör, yeni “Riskli Yalanlar” kadar “FUBAR” sattı. On yıllardır dünyanın en iyi filminin devamını arayan biri olarak. James Cameron -bize söz verdiler ama sonra olmadı!- bu bilgi hemen dikkatimi çekti. Sorun şu ki, 1994’te vizyona giren filmin seviyesine yaklaşmadığı için Netflix dizisinin ilk temasta biraz küskünlük çekmesine neden olabilecek iki ucu keskin bir kılıç. Elbette biraz sabrınız varsa, sonunda burada daha fazlasını istemenize neden olacak güzel bir eğlence bulacaksınız.
Azdan çoka
“FUBAR” da ilk netleşen şey sorumlular Bir diziyi her izleyici için kolay anlaşılır hale getirmek için her şeyi yaptılar.. Burada kimsenin ölmemesi şeklindeki “A Takımı” formülünü uygulamasalar da, en şiddetli anlara bile erişilebilir geliyor – belki son bölümde daha belirgin bir an var, ama hepsi bu – hikayenin yalnızca devamı, içinde bir ayrıca, sezon finalinde bile – bu yönde birkaç girişim olmasına rağmen – kahramanlardan hiçbirinin gerçek tehlikede olmadığına asla inanmaz.
Burada işe yarayan şey, tek tek parlamayan ve zaten ilk bölümde ayarlanmış olan malzemeleri karıştırmak kadar olasılık dışı bir şeydir. Orada, kesinlikle tüm karakterlerin sadece arketip olduğunu ve dizinin yaratıldığını görüyoruz. Nick Santora (‘Akrep’) bundan ve ilerlemek için oldukça basit bir dizi olay örgüsünden memnun. İlk bölümü izledikten sonra bırakanlar olursa şaşırmam çünkü ben bile devam etmenin benim için kesinlikle buna değmeyeceğini hissettim ama “FUBAR” ın ilk erdemi geliyor. ‘ ve bu, oldukça etkili uçurumlar yarattığı anlamına gelir, bu nedenle en azından bu durumun nasıl çözüldüğünü görmek isteyeceksiniz. Ve bu, tüm bölümlerde bir tonik olacak.
Bununla birlikte, oyuncu kadrosunda başka tanıdık yüzler olduğu için, en başından beri diziye yardımcı olan Schwarzenegger’in karizması: Gabriel Mond (“Bizden geriye kalanlar”), Monica Barbara (“En İyi Silah: Maverick”) veya Jay Baruchel (“Sihirbazın Çırağı”), ancak baştan beri açıkça geliştirilebilir bir temel malzemenin ötesine geçmeyi başaran tek kişi, Son Büyük Kahraman’ın kahramanıdır. Onun sadece varlığı bile ekranı dolduruyor ve Luke’un kızıyla olan sorunlu ilişkisini ya da karısından ayrıldığına hâlâ pişman olduğu gerçeğini, kağıt üzerinde olduğundan daha az sıkıcı olaylar dizisi haline getiriyor.
Bunun da ötesinde, FUBAR’ın bir Netflix dizisi olması da bir tesadüf değil, çünkü görsel olarak harika görünmüyor ve daha çok Aile komedisi ile yalanlar arasında yarı yolda olan standart bir görünüm için görünme eğiliminde. genel aksiyon hikayesi. Evet, orada burada hâlâ üzerinde çalışılması gereken belli bir sahne var ama Bu şekilde harika bir şov bekleyen herkes oldukça hayal kırıklığına uğrayacaktır.
FUBAR’ın söylediklerimden en fazla, sadece Schwarzenegger oynadığı için ev işleriyle uğraşırken arka planda çalışmasına izin verdiğiniz bir dizi olmayı arzulayabileceğini anlıyorum, ancak yıllar geçtikçe garip bir şey oluyor. Bölümler ve bu dezavantajların hiçbiri ortadan kalkmadan onlardan daha fazla zevk alıyor olmanızdır. Benim için en büyük anahtarlardan birinin yaratılan dinamik olduğu çok açık.çünkü dizinin haftanın macerası olma olasılığını ortadan kaldırıyor ve bu, dizinin diğer yönlerine de daha büyük bir süreklilik duygusu taşımaya yardımcı oluyor.
Bu noktadan en çok karakterlerin kendileri yararlanır, çünkü mizah hala biraz saçmadır – bazı ilham verici anlar olduğunu kesinlikle söyleyebilirsiniz – aksiyon özellikle heyecan verici değildir ve hikaye makul derecede açıktır, ancak Aralarındaki bağlantılar büyür. Bu, başta yürüyen deneklerden biraz daha fazlası olan, ancak daha sonra onlara düşkün olan CIA ekibinin geri kalanı durumunda özellikle belirgindir. Yine de onlar hakkında çok fazla ayrıntıya girmiyor. Önem kazanırlar ve kendilerine sunulan materyali artırırlar. Birinin bir transferden kaçınmaya çalıştığı, ilk etapta umursamayacağım ve sonunda çok güzel olan bir şeyle buna iyi bir örneğimiz var.
Ayrıca dizinin sorumlularının da hem olay örgüsünde hem de teknik olarak ne kadar ileri gidebileceklerini bildikleri ve her şeyin olabildiğince sorunsuz ilerlemesine özen gösterdikleri için bölümler ilerledikçe kendilerini daha rahat hissettikleri izlenimi ediniliyor. Schwarzenegger’in karizmasının parlamaya devam etmesi ve diğer karakterlerin de buna katkıda bulunması olabildiğince eğlenceli. Ayrıca, Risky Lies’ın başka bir kahramanının kısa ama eğlenceli görünümüne dikkat edin.
Başka bir deyişle, “FUBAR” temelde her türden izleyiciyi tatmin etmeyi amaçlayan saçmalıktan başka bir şey olmadığını biliyor ve bu haliyle kesinlikle önerdiği şeyden hiçbir şey çıkarmıyor. Buna karşılık, en iyi varlığı için etkili bir yakınlık ortamı yaratır ve dizi statüsüyle oynayarak, en azından sırada ne olduğu konusunda insanı meraklandırır. Elbette, gönderge Riskli Yalanlar ise heyelan kaybeder – her şeyde olur, ancak özellikle aksiyon sahnelerinde dikkate değerdir – ancak tek başına O kadar eğlenceli bir önerme ki, ilk sezonu oluşturan sekiz bölüme bir göz atmaya değer. Başarılı olacak çok az şeyin daha da olacağından emin olmama rağmen.
Espinof’ta | Netflix tarihinin en iyi 27 dizisi
