Adından bu yana uzun zaman, daha doğrusu 42 yıl geçti. sam raimi Infernal Possession adlı kısa filmi Within the Woods’u uyarlayan uzun metrajlı filmde çıkış yaptıktan sonra ilgi görmeye başladı; ekibinin gördüklerine şekil vermek zorunda kaldığı kıt kaynaklarla ters orantılı bir zeka ve yetenekle çekilmiş bir ilk film bir Amerikan bağımsız korku klasiği.

O uzak 1981, bugün hala yürürlükte olan bir franchise’ın beklenmedik başlangıcı oldu. öncekiyle çok az ilgisi olan yeni ürünler yaratırken zaman içinde gelişti. Daha ileri gitmeden, “Terrifyingly Dead” yeniden yapımının ruhuna sahip doğrudan devam filmi, formüle büyüleyici bir dozda komedi enjekte etti, üçüncü bölüm “The Army of Darkness”, ortaçağ destanıyla en saf Harryhausen tarzında flört etti ve atlama Ash vs Evil Dead ile küçük ekrana getirilen destan, olgun ve huysuz kahraman kartını büyük bir beceri ve mizah anlayışıyla oynadı.

Ancak asıl dönüm noktası 2013 yılında geldi. Fede Alvarez fantastik yeniden yapımı “Infernal Possession (Evil Dead)” ile uzun metrajlı bir sıçrama yaptı; örnek bir çalışma O biliyordu Orijinalin özelliklerini yakalayın ve onu çağdaş ilişkilere uyarlayın ek bir saflık, daha ölçülü ve rahatsız edici bir ton ve yakın geçmişin en acımasız doruklarından biriyle bir şiddet patlamasıyla.

On yıl sonra, Deaditler yeniden hayata dönerler. “Cehennemin Mülkiyeti: Uyanış” Álvarez’in bize sunmak istediği vizyonuyla örtüşen hiç şüphesiz saf ‘Evil Dead’ olan vahşi, komik bir gece yarısı filmi; ikincisi iki ucu keskin bir kılıç olmasına rağmen, bizi cemaatçiler tarafından iyi bilinen birçok ortak yeri ziyaret etmeye zorluyor.

kan yağıyor

Uyanış’ın, Sam Raimi’nin çığır açan filminin kızı ya da torunu olduğuna şüphe yok ve bu, yönetmen ve senaristin çalışma şekliyle başlıyor. Lee Cronin, karakterlerini bir kulübeye kilitleme önermesini alır ve bunu kentsel ortama aktarır.; terk edilmiş bir binada ve temellerinin altında başka bir sırla şişelenmiş bir kabusa şekil verin.

Cronin bu ilginç ortamdan en iyi şekilde yararlanıyor, hikayeyi kesin, özlü bir anlatımla ifade ediyor, esir almayı reddediyor ve bu devam ediyor. 90 dakika boyunca ekranda tam hızda dolaşın; etkili olduğu kadar basit bir ilk perdede sunulan karakterlerin başarılı bir şekilde ele alınması endişesiyle tutarsız olmayan bir şey.

Bu açılış ölçülerinde film yapımcısı çabalarını tersine çevirir. yoğunluğu artan bir atmosfer yaratın azar azar ve daha da önemlisi, ana karakter olan acı çeken aileyi ve komşularını tasvir ederek. Yüzlerin ve kişiliklerin işlevsel bir koleksiyonu, ama hepsi bu hissetmek çok kolay; ilham alan bir oyuncu kadrosunun, insanlara acı çektirdiklerinde olduğu gibi acı çektiklerinde de katkıda bulunduğu bir şey.

Dürüst olmak gerekirse, “Infernal Possession: The Awakening”in tekerleği yeniden icat etmediği söylenmelidir. Bruce Campbell veya Jane Levy ile oyunlardan hoşlanan herkes yakında bunu yapacak yalnızca kendi evrenlerinin kurallarında değil, aynı zamanda bazı biçimsel ve dramatik öğelerinde de ortak kalıpları tanır.; ancak bu, ilk elden daha iyi keşfedilen destanın irfanına ara sıra yapılan eklemeler sayesinde nihayetinde arka koltukta kalıyor.

Ancak şu anda açıklananların hepsi, özü sağlamlaştıran küçük ayrıntılar: tezgahları kırmızıya çeviren kan, bağırsaklar ve çeşitli hayvanların cümbüşü selefinden miras kalan daha “ayık” tonu – tırnak işaretlerine dikkat edin – mükemmel bir şekilde dengeleyerek, en yüksek ruhla azgın ve eğlenceli en iyisine layık halsizlikle dolu sıçrama Tatil 80’ler ve 90’lar.

Hell’s Possession: Awakening’in zevklerini tatmak için odaya girdiğimde, beni neyin beklediğinin tamamen farkındaydım ama bunu hiç beklemiyordum. komplikasyon olmadan ve otomatik pilot açıkken istediğiniz kadar eğlenin veya eğlenin. Ve bu küçük devam filmi, lisansın en iyi alıştırmaları arasında olmasa da, türün sadıklarını nasıl tatmin edeceğini bilecek ve – ben dahil – pek çok kişinin, ne kadar mikro kozmik olursa olsun, yeni içgörüler istemesini sağlayacak. ruh yiyen iblislerin yaşadığı bu gerçeklik.

Espinof’ta | Tüm zamanların en iyi 37 korku filmi