Hollywood senaristleri hala kargaşa içinde ve izliyor anlaşmalara varma ve baskı uygulama söz konusu olduğunda AMPTP’nin sağlamlaştırılması showrunner ve diğer profesyoneller işler sektörde uzun bir yol gidiyor gibi görünüyor. Yazarlar sendikası mücadelesinin ortasında, sinemanın Mekke’sinden birkaç ağır sıklet, en son çok net bir sicile sahip olan Judd Apatow, bakış açılarını getiriyor.
AMPTP planı
Üç kez Emmy ödüllü ve “Make me smile”, “El rey del barrio” veya “The Bubble” gibi uzun metrajlı filmlerin yönetmeni ile söyleşi çeşitlilikbuna yorum yaptı dayatılan stüdyoların ve platformların konumu ve muhtemelen tam olarak ne zaman ve nasıl biteceğini bildikleri Çatışma. Fikirler, Los Angeles ve New York’taki gözcülerde söylenenlerle tutarlıydı.
“Bence muhtemelen ne için taviz vermeye istekli olduklarını zaten biliyorlar. Sanırım bunun ne zaman biteceğini zaten biliyorlar. Muhtemelen bunu yıllardır planlıyorlardı.
Her zaman, ne olursa olsun, şimdiye kadar çözmüş olabileceklerini düşünürdüm. Bu şeyler bittiğinde, asla ‘Neden bu kadar uzun sürdüğünü anlıyorum’ demezsiniz. Asla ‘Ah, insanlar bu konuda aylarca savaşmak zorunda kaldı’ diye düşüneceğiniz kadar zekice ve devrimci bir şey değil. Bu her zaman çok açık bir pozisyon. Korkutucu olan bir çözüm bulunması, ancak tüm ticari çıkarların hızlı bir şekilde çözüme varmak istediğinden emin değilim.”
Bugüne kadar Apatow’un grevden doğrudan etkilenen bir projesi yok, ancak bu, aynı durumda olanların etkilenmediği anlamına gelmiyor. Her şey bittiğinde, buna inan stüdyoların buzdolabında bekleyen projelere bağlı kalması çok muhtemel. küpelerle devam etmemek.
“Bu her şeyi etkiliyor çünkü pek çok şey geliştiriyoruz, bu yüzden durmanız gerekiyor. Grev biter bitmez herkes, ‘Oh, artık birikmiş işlerimiz var, hiçbir şeye ihtiyacımız yok’ diyor. Yapmaya çalıştığımız her şeyi karmaşıklaştırıyor. Yazmaktan başka bir şeyle meşgul değiliz.”
Yönetmen, yapımcı ve senarist, Hollywood yazarlarına yönelik muameleyi ve onlara yönelik muameleyi de eleştirdi. çökme tehlikesiyle karşı karşıya olan bir “ekosistem” olarak tanımladığı risk altında.
“Twitter’daki çalışanlar gibiyiz. Tasarruf etmek istiyorlarsa, işçilerin %80’ini işten çıkarıyorlar. Bu nedenle varoluşsal bir sorundur. Yazar ekosistemi yoksa, kimse nasıl yapılacağını öğrenemez.” Yapın. Kimse hayatta kalamayacak. Ve sonra herkes şöyle diyecek, “Belki video oyunları yazarım ya da belki evde TikTok yapıp bir influencer olurum.” Bunların arasında başka şeyler yapabilen pek çok yaratıcı insan var. Yani tüm sistemin çökmesini istemiyorsunuz.”
Apatow sonuç olarak bunun altını çizmek istedi. WGA ve üyelerinin talepleri açgözlülüğün değil, basit hayatta kalmanın sonucudur.. Bazı sözler, efsaneyi çürüten Justin Halpern’inkilerle aynı fikirde. “Yazarlar, BMW kullanan ve çocuklarını özel okullara gönderen çok zengin bir grup insanın parçası.”.
“Artık bu projelerin çoğunun başarısını ödüllendirmeyen bir sistemimiz var. Bir şey yaparsan ve bunu bir milyar insan görürse, o şey bir felaket olsa kazandığından daha fazla para kazanamazsın, değil mi? Yaratıcılık için iyi değil çünkü hayatları için bir çeşit yastık yaratmak için çok çalıştıkları için yaratıcı insanlardan çok fazla motivasyon alıyorlar. İşimiz iniş ve çıkışlarla dolu. Başarılar, işlerin iyi gitmediği zamanlarda karşılığını verir. Bazen iyi giderler ve bazen gitmezler, ancak çok fazla geri ödemesi olan bir şey yazdığınız zaman yaşayabilirsiniz. Her zaman istikrarsız bir kariyerdi. Ancak desteğin çoğunu kaldırırsanız, çoğu insanın hayatta kalamayacağı bir kariyer olur.”
Grevin ve WGA ile stüdyolar arasındaki müzakerelerin nasıl gelişeceğini göreceğiz, ancak işlerin pek iyi görünmediğini kabul etmeliyiz. Önümüzdeki günlerde yönetmenler veya yapımcılardan oluşan DGA veya PGA gibi daha fazla sendikanın katılması söz konusu bile olamaz. AMPTP ve planları için çok kötü bir haber olacak şekilde savaşmak.
Espinof’ta | Hollywood’un En Son Öğüttüğü Zaman: TV’yi Sonsuza Kadar Değiştiren 100 Gün
