Tüm yolların Roma’ya çıktığını ve korku filmleriyle ilgili tüm konuşmaların bizi kaçınılmaz olarak William Friedkin’in The Exorcist’e götürdüğünü söylüyorlar – ikincisini söylüyorum ama bunu reddedilemez bir özdeyiş olarak savunacağım -; ve bu mu 1973 klasiği, ilk günkü kadar yoğun, sarsıcı ve heyecan verici olmaya devam ediyor..

Tabii gördüklerinde güleceklerini söyleyen insanlardan biri değilseniz, ki bunu anlamıyorum. Onunla yüzleştiğinde ne kadar sert olursan ol: Gezi gezinizi ciddi şekilde kötü bir bedenle bitirmeniz ve uykuya dalmanın zor olduğu o karmaşık gecelerden birini yaşamanız için iyi bir şans var.

Ozzy için çok fazla

Eğer durum buysa, kendinizi suçlu hissetmeyin, çünkü Ozzy OsbourneKaranlığın prensi, türün tanınmış hayranı ve tam bir konserde sopa yiyen, William Peter Blatty’nin aynı adlı romanından uyarlamayla kan ter içinde kaldı“en sevdiği film” olarak tanımladığı. Derginin son sayısında onu ilk kez görme deneyimini böyle hatırladı. metal çekiç.

“Bir gün turdayken menajerimiz geldi ve ‘The Exorcist adlı bu filmi izlemelisiniz’ dedi. Şeytan kovucu mu dedik. Bu ne lan?’ “Sadece ona git” dedi.

Philly’deki bu lanet sinemaya gittik ve çok korktuk! Fazla gerçekti. Çıldırdık! İşte buradayız, Black Sabbath ve ben Karanlığın Prensiyim filan… ama sırf onu düşünmeyi bırakmak için başka bir film olan The Heist’i izlememiz gerekti. Muhteşemdi.”

İtiraf etmeliyim ki The Exorcist’i art arda izlemek için birkaç kez denemem gerekti ve her tekrarladığımda hala izliyormuşum gibi hissettiriyor. Bir bakıma olmaması gereken bir film. Elbette, onu çeken ve zorlu galasından elli yıl sonra, tüm zamanların en büyük korku filmleri listesinin başında yer almaya devam eden Pazuzu’ya teşekkürler.

Espinof’ta | Tüm zamanların en iyi 37 korku filmi