Para su opera prima, Avusturyalı David Wagner askerlik hizmetinin gözden geçirilmesini istedi. Hayır, ama Coronel’in gerçek hikayesini beyaz perdeye taşımayı seçtiği için bunu uzaktan yapıyor. Herkesin gözü önünde Cephaneliğe giden ve Escuadrón’undan bir asker olan Mario Falak ile ekip oluşturan Charles Eismayerabiermente eşcinsel ve onları kamuya kabul edilmek için acemi olduklarında kocalarında teşvik eden.

Su historia, selüloit üzerine hikayeler anlatmak için idealdi ve bu olduğunda “Eismayer”, Festival de Venecia’nın 79.’sunda Semana de la Critica’da en iyi film ödülüyle Galadonada. Wagner, kemeri orduda olmanın zorluğu ve testosteron yüklü bir ortamda erkeklik kavramının ne olması gerektiğine dair gerçek bir yapısöküm alıştırması olarak sunuyor. ortada, eşcinselliğin kararsız bir ilişkiye sahip olduğu bir ortam ve bu, ilk operasının yönetmenliğine de imza atan Wagner’in nasıl ileteceğini bildiği bir şey.

Evet, bu yüzden yine de istikrarsız bir hoşgörüye ihtiyaç duydu ve bence iki kahramana karşı kontrpuesta bir şekilde yaşamayı düşünüyor.. Eismayer’den ve onun içselleştirilmiş homofobisinden bahsetmeden önce, Papel de’ye yansıyan bu kararsızlığı uyandırmak için değinelim. Alman-Hırvat aktör Luka Dimic, eşcinsel bir erkek olarak özgürce yaşayan öğrenci Falak’ı temsil ediyor. y se lleva al mundo por montera ve ona söyleyeceklerinin aynısını ver. Diğer tüm kahramanları rahatsız eden ve onlara kendi yeteneklerini geliştirme fırsatı veren onların faaliyetleridir.

Çok farklı olan nefretin sonuçlarını nasıl canlandıracağını bilen bir film yapımcısından dikkat çekici bir çıkış

Bu gelişmede Y, Wagner bir papel muy complejo ve lleno de maties’i yansıtıyor. Eismayer son derece katı bir öğretmen olarak kabul edilir.Onun zamanında, suçluluk duygusu yüzünden bir adamla tatili bırakıp bir adamı Duchas’a attığına dair bir söylenti vardı. Yapımcının tasviri pek hoş değil ve homofobiyi içselleştirmenin ve kendi adli tıp görevlisi olacak kadar karışık olmayı istemenin bazı suçlarını taşıyor. Gerekçe yok, ancak sonuçları gösteriliyor, bu da onun bir kişi olduğu anlamına geliyor. Ve bunu hoşuna gitmeyen biriyle yapıyor. Bir ilişkide tüm idealizmi terk etmeyi seçen Wagner’in cesur bir dürüstlüğü, gerçek hechos’a nasıl dayanacağını bilen bir finalle.

Wagner, gerçek ve gerçek ruhla biten bir hikaye yazdığını düşünüyor. O da ona ulaşır başrol oyuncuları, büyük Gerhard Liebmann ve Luka Dimic. İkisi arasında garip bir kimya var., nefretin nasıl harama karşı açgözlülüğe dönebileceğini ve bu hastalığın nasıl aşktan çok daha yapıcı bir şeye ve öncüye dönüşebileceğini gösteren. Dramatik nokta, kanserin aşıkların hayatını işgal etmesidir. Ancak burada da Wagner, hikayedeki tutarlılık ruhunu korumak için her türlü aşırı dramadan kaçındı.

Dikkatli bir fotoğrafla, daha önce Ulrich Seidl’in “Sparta” da perfila ettiği hain dünyayı temsil etme arzusu olan, ordunun kayıtsız renklerini nasıl aktaracağını bilen ve onları daha aydınlık bir görünüme yükseltmeyi bilen Obra de Serafin Spitzer. Aşk. Eismayer, nasıl yakalanacağını bilen gelecek vaat eden bir yönetmenin ilk filmi. (daha az ölçüde de olsa) Baskı ve nefretin sonuçları fark yaratır “Büyük Özgürlük (Gran libertad)” ile Sebastian Meise ve “Yossi y Jagger” ve devam filmi “Yossi” de Eytan Fox bana benzer bir biçim.