Tüketicilik tüketmiyor; “Kara Cuma” gibi durumlarda ve şaşırtıcı derecede gerçek. Bu öncül, kapitalizme dayalı bir drama ya da hiciv doğurabilirdi ama gerçeklikten başka bir şey olamaz. Eli Roth, serinin tüm doğasından ya da son filmlerinin daha genel tonundan dolayı hayal kırıklığına uğradı ve yeni filmin dehşetini tamamen benimsedi. Bu inanılmaz lezzetli ve gülünç genç slasher, 17 Kasım’da İspanyol sinemalarında gösterime giriyor.

Ödemeniz gereken bedel…

Daha iyisi, ilk önce todo lo lo bad’ı bırak, çok var, ama aslında o kadar da önemli değil: “Kara Cuma” filmin yüzeyselliğidir. Günün adaklarına yönelik bu ilk trajediden ve yukarıda bahsedilenler gibi güncel çeşitli ifadelerden sonra bile, kişi ne düşünceden ne de tutarlılıktan yoksundur. Ancak soru şu: eğer yaratıcılar bununla ilgilenmediyse, Gerçekten izleyiciye sormak istiyor musunuz?

Bu bir kınamadan çok uyarıdır, hepsi bu Filmin harika protokollerinden biri, filmin saçmalığını telafi edecek kadar iyi çalışıyor. Diyelim ki kurgu, oyunun ekrandaki en dikkat dağıtıcı unsuru, tıpkı tüm diyalogların çok doğal olmaması gibi. Ama bir B serisine en çok benzeyen şey, birçok amatör tarafından yapılan bu yorumlar ve bazı karakterlerin dengesizliği. Sadece Patrick Dempsey (“Encantada: La historia de Giselle”) hikayenin doğru olduğuna inanıyor, her ne kadar sadece ortamı yükseltmek istese de. Hey, ne olursa olsun, çok iyi gittiğini unutma.

…Parar olmadan eğlenmek

Ölümle ölüm arasındaki sahneleri geçtikten sonra rehberin güzel kısmına geliyoruz: O halde hadi tüm kuralların ve malzemelerin iş başında olduğu bir slasher’ımız olsun! Şiddetli ilk kazadan itibaren oyunun kuralları, bir grup gencin sürekli şüphe paranoyası içinde yaşadığı modern zamanlara uyarlandı. Kara Cuma, slasher türünün rahat bir nostaljiye ya da abartılı yeniden çerçevelemelere kapılmadan nasıl yeniden yaşanabileceğinin en iyi güncel örneklerinden biridir. Terörün bu alt türünün bir takipçisinin isteyebileceği her şeyi kesinlikle içeriyor; Hayranlar için bu saf adrenalindir.

Ölünün dışındaki her dakikanın tartılması gibi, her saniyesi de ağırlığınca altın değerindedir. Eli Roth (“Hostel”) yaratıcılık, kan ve ritimle dolu bir asesinato ile muazzam bir yelpazedeki (ve kalitede) korkutucu set parçalarını gözler önüne seriyor. Ah evet, büyük ticari yayınların yıllık kutlamalarıyla yapılan karşılaştırmalar yaratıcı. Her Asesinato kendi planteamientosunu çıplak ve çıplak olarak tutar ve bir adım daha ileri gitmesi beklenir. Bu, kahramanlar grubunun artık hissetmeyeceği bir acıdır, ancak ilk sahneden itibaren, iyi kurbanlar olmaya yetecek kadar zamanı olan geniş bir karakter yelpazesi sunmaya çalışmaktadır.

Bu Kara Cuma mantığa ve ciddiyete dayanıyor, ancak kan ve çeşitlilik de sunuluyor. En iyi müşteriler, beyinlerini kapatabilen ve her asesinatonun bir öncekinden daha iyi olduğu bu aşırı yaratıcı ve kanlı ölüm festivalinin tadını çıkarabilenler olacaktır. “Kara Cuma” geldi, eksiksiz ve vaat ettikleri her şeyle birlikte (gerçi yapmadıkları birçok şey var).. Son bir tavsiye: 17 Kasım’dan itibaren insanlarla ve kahkahalarla dolu bir sinemada yaşamak bir deneyim (kararlı).