Pek çok gençlik dizisi var, ancak gerçekten izlemeye değer olanlar hakkında konuşmamız gerektiğinde ve hatta gerçekten benzersiz bir yaklaşıma sahip bir dizi bulmak istediğimizde liste oldukça kısalıyor. ‘Ben asla’ Geldiğinizden beri her iki şartı da yerine getirdiniz Netflix Nisan 2020’de ve bu 8 Haziran, platformun seçtiği ve hepimizin Devi Vishwakumar’a veda etmek istediği tarih.

Elbette dizinin tüm hayranları üçüncü bölümün sonunda “Asla” nın nerede kaldığını hatırlıyor ve elbette dördüncü sezon, ilk bölümün açılış sahnesiyle bu sorunu çoktan çözüyor. Ayrıca, “Ben” in asla sürekli çatışmadan ve anında ortaya çıkan her şeyi inanılmaz bir hassasiyetle çözmekten hoşlanmadığı da açıktır. Bütün bunlar gelene kadar öngörülebilir olarak nitelendirilebilecek ama aynı zamanda diziye mükemmel bir şekilde uyan bir son.

Princeton rüyası

Seriyi yaratan bir şey Mindy Kaling ve Lang Fisher Karakterlerine davranış biçimi ve aralarındaki bağlantılar konusunda her zaman çok başarılı oldu. Tabii ki her şey Devi ile ilgili ve ‘Never Me’nin en büyük ifşaatlarından biri de ‘Never Me’nin harika yorumu. Maitreyi Ramakrishnanancak etraflarındaki her şey, kahramanlarını tamamlayıcı karakterlerden çok daha fazlası olmaları gerektiğinin bilincinde olarak her zaman özenle geliştirildi.

Bu nokta, diğer kadro müdavimlerinde barizdir, ancak 4. Sezon bir kez daha, rolü bariz olan yeni karakterleri ilk dakikadan itibaren tanıtmaktan sorumlu olanların uzmanlığını göstermektedir – Ethan söz konusu olduğunda, bu daha net olamazdı. Michael Cimino (“With Love, Victor”) – tazelikten ödün vermeden veya “Never Me”nin kıskanılacak ritmini bozmadan, burada ana eksen, kahramanları için lisenin son yılı olmasıdır.

Bu nedenle, Devi’nin düelloyu yenmesi, daha az önemli hale gelen bir şey – ortadan kalkmasa ve elbette sezon sonunda çember mükemmel bir şekilde kapandığında biraz alaka düzeyi yeniden kazansa bile – daha fazla odaklanabileceğiniz bir şey. Princeton’a gitme hayalini gerçekleştirmeye çalışmanın zorlukları. Bu şekilde, “Asla”, anlatının ana itici gücü olarak romantik hikayelere çok fazla güvenmeden ana karakterinin güvensizliklerini bir kez daha etkileyebilir. Aksine dizinin bu ekseninin kaybolduğunu düşünmüyorum -aslında ana karakterini en çok cinselleştiren sezon, ancak bunun ötesine geçmiyor- ama bu karar, beraberinde gelen kaçınılmaz tekrar duygusunu hafifletmeye yardımcı oluyor. Bu noktada meydana gelenler onun aleyhine dönebilir.

Tamamen korunan şey, kullanımda özellikle parlak olan “Asla” nın karakteristik mizahıdır. John Mcenroe bir anlatıcı olarak. Aynı zamanda, dizi her zaman büyük bir özgüven yaydı, sadece fikirlerin çok net olduğu değil, aynı zamanda temsilin tüm temasının imrenilecek bir doğallıkla tanıtıldığı senaryo çalışmasının sonucu. Burada gerçekten karakterlerini belirleyen ve saygıyla davranılan bir şey ama aynı zamanda gerektiğinde şaka kaynağı da oluyor. Ve Trent’in gösterdiği gibi, her şey geçimini sağlamakla da ilgili değil, başka herhangi bir dizide birkaç kez göründükten sonra bir felaket veya tekrarlayıcı olabilecek, ancak burada ne zaman ortaya çıksa burada parıldayan bir karakter.

Önerilen hikayelerin her birinin nasıl ilerleyeceğini hissedebileceğimiz bir noktaya geldiğimiz doğru, ancak olan tuhaf bir şey var ve bu, hemen hemen tüm hikayelerin birbirini beslediği, Gerçekten önemli olan, yaratılan karışımdır. Bazıları diğerlerinden biraz daha uzak olabilir – özellikle Devi’nin annesine ve büyükannesine adananları düşünüyorum – ama orada bile sorumlular, ister etkin bir şekilde imzalamak olsun, çeşitli yönlerden her şeyi doğru yapıyor. Jeff Garlin ya da Nalini’nin Mohan’ı kaybetmesi için düelloyu bitirmesine izin verdiği için.

Ve bu dördüncü sezonun en büyük anahtarlarından biri, en ufak bir risk içermeyen bir sonuca doğru ilerliyor, ama aynı zamanda “Bundan hiç geçimimi sağlamadım, bu genç bir şeydi. Gerçek anında, benzer birçok yapımda bulunan çözümlerden yararlanan ve ona kendi sesini veren bir hikaye. Ayrıca, Devi’nin kiminle bir araya geldiği veya Princeton’a gitmeyi başarıp başarmadığı değil, onun ve diğer kahramanların kişisel olarak kendini gerçekleştirmesi ve sonunda hepsinin sona ermesiyle ilgili. başardıklarından ve onları bekleyenlerden memnun oldukları bir durumda. Bu çok iyi çalışıyor ve tesadüfen izleyiciye iyi olma hissini aktarıyor, o da bu noktada temelde her şeyden çok istediği şey.

Devi’yi ve diğer karakterleri çok özleyeceğimi kabul etmekte hiçbir sorunum yok, ancak 40 bölüm boyunca iyileştirilebilecek çok az şey düşünebiliyorum, belki de diğerleri kadar iyi çalışmayan bir alt plan dışında. bölümler bireysel olarak, ama hiç de yerinde değil. Ve sanki, “Ben asla” çoktan verildi Tüm zamanların en iyi lise şovlarından birive tabii ki bu yılın şimdiye kadarki en iyi Netflix dizilerinden biri.

Espinof’ta | Netflix tarihinin en iyi 27 dizisi