دیوید لین با فیلم لاورنس دی عربیا، فیلم قطعی آن زمان، که در آن تک تک لحظات هویت خود را به عنوان یک فیلمساز توصیف کرد، دنبال شد. بیش از 200 دقیقه فیلم ناب که تو مطالبه اش می کنی و در مقابلش مقاومت می کنی اما مدام هستی با صحنه ها و تصاویری با ارزش هنری وصف ناپذیر جایزه دریافت کرد.

فیلمی که دومین موفقیت بزرگ لین در اسکار تلقی شد و از پل عظیم «پل رود کوای» پیشی گرفت و هفت تندیس از جمله بهترین فیلم و بهترین کارگردانی را دریافت کرد. بله، صنعت، مانند عموم مردم، به طور کامل تسلیم بی نهایت شده است عشقی که نمی توان از آن فرار کرد، با توانایی بی رحمانه برای بهره برداری از احساسات بیننده. عظمت سینما در تمام شکوهش.

یکی از آن فیلم های قطعی، تکرار نشدنی و غیرقابل مقایسه. راهی منحصر به فرد برای غوطه ور شدن در هنر هفتم، اجازه دهید آن را باز کند و یک اثر هنری معتبر را از بین ببرد. در منظره ای که منحصراً برای مهم ترین آثار کلاسیکی که سینما به ما داده است، جایگاه شایسته و درستی را اشغال می کند.